อยู่มาก็เนิ่นนาน กาลเวลายิ่งนำพาให้เราได้ผูกพัน

อาจมีบางครั้งคราว ที่ทำให้เราดูวกวนและสับสน

ดีกันอยู่หรือเปล่า จริงใจให้กันไหม โปรดอย่าจากไป

หยุดทรมาน

แม้ต้องล้มลงตรอมตรมทรมคลุกคลาน

ถูกว่าประนาม ยิ่งทำให้เราสู้ต่อไป

ใจเรามั่นคงเรามั่นใจ

สติปัญญาและความกล้าหาญเท่านั้นที่ทำให้หลุดพ้น

จากความหมองหม่น

ด้วยความเพียรและอดทน จดจำมันเอาไว้

เมื่อพ่ายแพ้ รางวัลที่ยิ่งใหญ่

ไม่หวั่นไหว ใจ เดินไปด้วยกัน

รู้สึก ในใจ สาดแสงส่องทางสว่าง

มองผ่าน ดวงตา ไขว่คว้าจะกลับมา

คือความงดงามของวันใหม่

ที่สุดหัวใจสุดเปี่ยมล้น