เคยสงสัยอยู่นานคนที่รักใครแล้วเขาโดนลืม

ดูเหงาๆเศร้าซึมตัดใจไม่ลงมันดีตรงไหน

*จนเมื่อฉันถึงวันได้พบ ได้เจอ รักเธอกว่าใคร

แต่ถูกเธอทำให้ใจสลายนั่นแหละ มันจึงได้รู้

**เจ็บดูซะมั่งอะไรซะมั่งสักครั้งให้พอได้จำจนตาย

ได้เจ็บลึกๆได้ฝึกทำใจหัดลืมคนที่ใจดำ

เจ็บดูซะมั่งได้นั่งร้องไห้เสียใจกับในทุกความทรงจำ

มีเรื่องให้คิดมีสิทธิ์ได้ช้ำดีกว่าไม่มีเรื่องให้ทำ?ใช่ไหม

เคยคิดและมั่นใจใครไม่รักเราก็ไม่ต้องแคร์

เราต้องไม่อ่อนแอใครจะทิ้งเราก็ไม่หวั่นไหว

ซ้ำ *,**