Мұңға барып, терезесін қақтым, күйе тұра баттым.

Қыр ға бар, мұңнан алған жастың, бәрін сырғанаттым.

Қас-қабағың мені іздеп неге жаным жыбырлайды?

Көз-жанарым әлі байлаулы-байлаулы өзіңе.

Тастағаным болсын дедің, енді әнім сыбырлайды - көзіңе

Мұң қабағың суық күнде қалғанда,

Жылытатын адамыңды арманда!

Дөңгеленген ғаламшардың ішінен мен сені!

Жасаймын қарданда

Өкпелетсем кешір енді өзгерме

Шын бақыт ол бұйырады төзгенге

Таңдағаның ұстай алса қасында,

Сол кезде

Cен мені көзге ілме

Тыңдаған ұнайд(ы) маған,

Келбетің дымда да қылмайд(ы) (тап-таза қар)

Ым ға бағынбайтын адам,

Бәрі-бір дым ға баағынбайд(ы)

Мұң қабағың суық күнде қалғанда,

Жылытатын адамыңды арманда!

Дөңгеленген ғаламшардың ішінен мен сені!

Жасаймын қарданда

Өкпелетсем кешір енді өзгерме

Шын бақыт ол бұйырады төзгенге

Таңдағаның ұстай алса қасында,

Сол кезде

Cен мені көзге ілме

Ер билейді есте болсын салтыңда

Қарайады қарамасаң алтын да!

Арманыңа тиянақты жылжысаң,

Күтеді - “Сахнада” - халқыңда