作曲 : Supakchaya Sukbaiyen

作词 : Supakchaya Sukbaiyen/Nattawut Srimhok

กอดตัวเองเอาไว้ ในวันที่ฉันไม่มีใคร

ไม่อยากจะมีลมหายใจ ไม่รู้ว่าอยู่ไปเพื่อใคร

บอกตัวเองเอาไว้ ต้องใช้ชีวิตต่อไป

อดทนอีกนิดนะหัวใจ เดี๋ยวเรื่องร้าย ๆ จะผ่านไป

กว่าจะมายืนตรงนี้ต้องสูญเสียอะไรมา

ทั้งสูญสิ้นคนรักโดนเหยียบย่ำความศรัทธา

เจ็บปวดเจียนตายกับคำว่ารักที่พรรณนา

แต่ว่าสุดท้ายจางหาย แหลกสลายจนชินชา

พ่อพูดเสมอเป็นลูกพ่อต้องแข็งแกร่ง

แม้ว่าจะโดนทิ่มแทงต้องยืนให้ได้เป็นสาวแกร่ง

แต่เด็กคนนี้ก็เป็นแค่เด็กธรรมดา

บางอย่างมันเกินจะรับไหวต้องแอบไปนั่งเช็ดน้ำตา

กอดตัวเองเอาไว้ ในวันที่ฉันไม่มีใคร

ไม่อยากจะมีลมหายใจ ไม่รู้ว่าอยู่ไปเพื่อใคร

บอกตัวเองเอาไว้ ต้องใช้ชีวิตต่อไป

อดทนอีกนิดนะหัวใจ เดี๋ยวเรื่องร้าย ๆ จะผ่านไป

วันนั้นวันเกิดแม่ มองมาที่ลูกกำลังแย่

แม่เดินมาปลอบใจ มาเถอะคนดีมากอดแม่

ไม่เป็นอะไรนะลูกถึงแม้ว่าใครจะไม่รัก

แต่ก็ยังมีพ่อแม่คอยอยู่ตรงนี้เป็นที่พัก

เหนื่อย เหนื่อยก็พักก่อนนะลูก

ท้อ ท้อก็พักก่อนนะลูก

เรื่องร้าย ๆ ก็อย่าเอาใจไปผูก

เรียกพลังกลับมาเอาแรงไปลบคำดูถูก

มองออกไปหมาสามขามันยังไม่หยุดวิ่ง

แต่เราครบทุกประการ ทำไมตัวเรายังหยุดนิ่ง

ล้มอีกกี่ครั้ง แต่ตัวเรายังหายใจ

ท่องเอาไว้ซ้ำ ๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป

เดี๋ยวมันจะผ่านไป

ท่องเอาไว้ซ้ำ ๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป

ล้มอีกกี่ครั้ง แต่ตัวเรายังหายใจ

ท่องเอาไว้ซ้ำ ๆ เดี๋ยวมันจะผ่านไป

ดวงตาอาจมีน้ำเค็มขังบ้าง

ในห้องที่มืดมิดมีแสงสว่างหลังม่าน

เป็นคนต้องเจอความทุกข์ไปจนกว่าดินฝังร่าง

แต่ว่าชีวิตเธอยังมีพ่อรอตรงสนามหลังบ้าน

ตั้งแต่เตรียมอนุบาลไปจนแก่จนตาย

มีคนรักย่อมมีคนชังย่อมมีคนปะปนไป

มีความสุขวันหนึ่งหัวใจต้องมีความกระวนวาย

และมีแต่เธอต้องยืนข้างเธอไม่ใช่เทวาตนใด

วนไป หมุนคล้าย ๆ กันกับล้อ

บางครั้งเธอท้อแท้แต่จงแท้มากกว่าท้อ

บางครั้งต้องตัดใจแต่อย่าตัดมากกว่าพ้อ

เพราะพ่อรู้ดีว่าเธอจะสู้ไปมากกว่างอนมากกว่าง้อ

ข้อมือ ข้อเข่า และข้อศอก

แข็งไว้อย่าอ่อนข้อเพราะว่าชีวิตเหมือนข้อสอบ

ในวันที่เธอต้องตกเพราะบางวิชาไร้ข้อตอบ

ลูกเอ๋ยให้กอดตัวเอง กลับบ้านให้แม่และพ่อปลอบ

กอดตัวเองเอาไว้

กอดตัวเองเอาไว้