หลบไม่พ้นจริง ๆ ยิ่งไม่อยากจะเห็นก็ยิ่งได้เจอ

ภาพของเขาและเธอ อยู่ด้วยกัน

เราไม่น่ามาพบกันเลย เพราะฉันไม่เคยลบเธอไปจากใจ

หนีมาได้ไกลสักเท่าไหร่ สักเท่าไร สุดท้ายก็เจอ

เธอก็คงแค่อยากจะทักคนที่เคยรู้จัก แค่เพียงเธอยิ้มฉันแทบจะหยุดหายใจ

และจักรวาลของคนเหงา ที่เคยเข้มแข็งเพียงลำพังมาแสนนาน ก็พังทลาย ขอเชิญ

ได้โปรดไปไกล ๆ สักที

(อธิบายสักเท่าไหร่ เธอคงไม่มีวันเข้าใจ)

จะอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย

(ทุก ๆ คืนยังคิดถึงเธอเวลาที่นอนหลับตา)

โปรดอย่าอยู่เลยนะรีบไป

(เธอไม่ต้องพยายามในเมื่อเธอเป็นคนบอกลา)

แค่ปล่อย แค่ปล่อยให้เวลา ช่วยเยียวยาฉันเอง

ขอบคุณที่เธอหวังดี ที่ยังเห็นฉันในสายตา

แต่เก็บเอาไว้ดีกว่า ถ้าเธอห่วงฉันจริง ๆ

เธอคงไม่คิดทิ้งกันไปกับใคร หนีมาได้ไกลสักเท่าไหร่ สักเท่าไร สุดท้ายก็เจอ