ลืมตาในความมืด - Ebola

เมื่อตะวันอำลา

เมื่อฟ้าพลันดับแสงไป

เริ่มจากความเลือนราง

สุดท้ายทุกอย่างลับหาย

การเดินทางยังเหลือให้ต้องรอนแรม

แต่ไม่รู้เลยจะดีจะร้าย

วินาทีที่ฟ้ามืดลง

ชีวิตคงอันตราย

ในความมืดมิด

ไม่เห็นสักอย่างรอบกาย

เสียงที่ได้ยินจากหัวใจ

มันสั่งให้ฉันลืมตา

ต่อให้มองไม่เห็นอะไร

ได้เรียนรู้ความกลัว

ที่แฝงในความมืดมนมืดมน

ได้ซึมซับความจริง

ยอมรับในเหตุและผลจะร้ายดี

แม้จะเคยมีแสงที่ส่องนำทาง

ไม่ว่าช้าเร็วก็ต้องดับไป

ช่วงชีวิตที่ทรมาน

จะรับมือมันยังไง

ต่อให้มันมืดมิด

ไม่เห็นสักอย่างรอบกาย

เสียงที่ได้ยินจากหัวใจ

ยังสั่งให้ฉันลืมตา

เพื่อมองความจริงที่ปวดร้าว

ยอมรับในความเป็นไป

แม้มืดมนสักเท่าไรก็ยังจะขอลืมตา

ต่อให้มองไม่เห็นอะไร

ขอแค่ได้มองมันด้วยสองตา

สองตา

ในทุกความโหดร้ายที่ต้องรับมา

รับมา

เมื่อแสงของชีวิตฉันได้หายไป

ดับไป

มืดมนสักเท่าไร

จะเหน็บหนาวสักเพียงใด

ต่อให้มันมืดมิด

ไม่เห็นสักอย่างรอบกาย

เสียงที่ได้ยินจากหัวใจ

ยังสั่งให้ฉันลืมตา

เพื่อมองความจริงที่ปวดร้าว

ยอมรับในความเป็นไป

แม้มืดมนสักเท่าไรก็ยังจะขอลืมตา

ต่อให้มองไม่เห็นอะไร

ขอแค่ได้มองมันด้วยสองตา

น้ำตา

ในทุกความโหดร้ายที่ต้องรับมา

กอดไว้

เมื่อแสงของชีวิต

ฉันได้หายไปความจริง

มืดมนสักเท่าไร

จะเหน็บหนาวแค่ไหนคงไม่ตาย