เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด

สม่ำเสมอตลอด

ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจาก เธอไปไหน

และฉันก็ยอมถูกกั๊กตลอด

ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ

ว่ายังไง ก็เป็นได้ แค่เท่านี้

ทุกๆ ครั้งที่ตั้งคำถาม

เธอตอบว่าดูๆ กันไปก่อน จะดีไหม

และทุกๆ ครั้ง ที่ฉันนั้นจะไป

เธอก็กลับดีกับฉัน ซะจนมากมาย

แต่พอฉันนั้นวนกลับมาแล้ว

เธอก็กลับทำให้ใจของฉัน แทบจะสลาย

เริ่มจากให้ความหวัง

จนจิตใจวุ่นวาย

แต่สุดท้าย

เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด

สม่ำเสมอตลอด

ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจาก เธอไปไหน

และฉันก็ยอมถูกกั๊กตลอด

ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ

ว่ายังไงก็เป็นได้ แค่เท่านี้

แต่พอฉันเริ่มคุยกับคนไหน

เธอก็มาใกล้ เพื่อจะแสดงความเป็นเจ้าของ

ทำเป็นใกล้ชิด

เหมือนกับว่าเธอนั้นจอง

แต่สุดท้าย

เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด

สม่ำเสมอตลอด

ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจาก เธอไปไหน

และฉันก็ยอมถูกกั๊กตลอด

ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ

ว่ายังไงก็เป็นได้ แค่เท่านี้

ตอนอยากจะเจอเธอก็เรียกหา

แต่ตอนจะลาเธอไม่เคยจะบอกฉัน

ปล่อยให้มีความหวังนั่งรอไปทุกวัน

แต่สุดท้าย

สุดท้าย สุดท้าย

แต่สุดท้าย

เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด

สม่ำเสมอตลอด

ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจากเธอไปไหน

และฉันก็ยอมถูกกั๊กตลอด

ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ

ว่ายังไง ว่ายังไง

เธอก็ได้แต่กั๊กตลอด

สม่ำเสมอตลอด

ไม่ยอมให้ฉันได้เดินจาก เธอไปไหน

และฉันก็ยอมถูกกั๊กตลอด

ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ

ว่ายังไงก็เป็นได้แค่เท่านี้

และฉันก็ยอมถูกกั๊กตลอด

ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ

ว่ายังไง ก็ไม่ได้

ทำให้ตาย ก็เป็นได้

แค่เท่านี้