yol arkadaşım gördün mü duydun mu olup bitenleri

kıskanıyor insan bazen basıp gidenleri

yalnız aşmışız iyice üstelikte alışmışız

hiç beklentimiz kalmamış dosttan bile

korkular basmış dünyayı, şimdi bir semt adı vefa

kutsal kavgalardan bile kaçan kaçana

anlaşılır gibi değiliz tek bedende kaç kişiyiz

hem yok eden hem de tanık, ne esaslı karmaşa

ben sana küsüm aslında, haberin yok

koyup gittiğin yerde kötülük çok

kime kızayım, nazım senden başka kime geçer

benim sensiz kolum bacağım, ocağım yok.

Sen esas alemi seçtiğinden beri

Ben o saniyede bittiğimden beri

Dünya bildiğin dünya, dönüp duruyor işte

Uzun uzun konuşuruz birgün son İstanbul beyi

Yol arkadaşım, nerdesin?