ถ้าให้ฉันแข่งกับเธอ

เพื่อลืมเรื่องราวของเรา

ฉันคงแพ้ พ่ายแพ้

ให้เธอทุกคราว

จะผ่านไปอีกนาน

เนิ่นนานเท่าไร

ฉันก็จำได้อยู่ดี

เพราะฉันจำเก่ง อย่างนี้

จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ

เธอมีคำถาม

ว่าทำไมฉันต้องจำได้ดี

เลิกไปเป็นปี

แต่เรื่องเธอฉันไม่ลืมสักที

ถึงเธอลืมก็ไม่เป็นไร

ฉันมันคงคิดถึงเกินไป

อยากลืมแค่ไหนมันไม่ลืม

จำแผลที่เป่า ตรงที่เข่า

จำวันที่ส่งเธอไปอุดฟันซี่เก่า

ฉันยังจำบ้านเธอ หมาขี้เห่า

มันจ้องหน้าฉัน

เหมือนฉันติดหนี้เก่า

กระต่ายไปแล้ว ผิดที่เต่า

ที่ยังเดินเชื่องช้า

เหมือนฉันที่จับที่เจ่า

ฉันจำเรื่องเธอเก่ง

ดังที่กล่าว

เพราะเธอจากไปแล้ว

แต่ฉันยังอยู่ที่เก่า

ถ้าให้ฉันแข่งกับเธอ

เพื่อลืมเรื่องราวของเรา

ฉันคงแพ้ พ่ายแพ้

ให้เธอทุกคราว

จะผ่านไปอีกนาน

เนิ่นนานเท่าไร

ฉันก็จำได้อยู่ดี

เพราะฉันจำเก่งอย่างนี้

จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ

Monday Tuesday

เรื่องราวของเรา

ฉันยังจำไม่เคยลืม

Wednesday Thursday

จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ

Friday Saturday

แม้รักของเรา

ไม่มีวันจะ return

Sunday everyday

จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ

จำวันแรกเจอในกันยา

ปิ๊งในทันตา

เธอฉายแสงกว่า

กลุ่มเพื่อนในบรรดา

เธอชอบอนันดา

ชอบไปลันตา

ชอบดูหนังดราม่า

เรื่องโฮเทลรวันดา

เธอฟัง Rihanna

ตอน high กัญชา

เธอบอกว่าพ่อเธอหล่อ

อย่างกับมิตรชัยบัญชา

จำถ้อยจำนรรจา

เงาในจันทรา

มันจำในหัวใจ

ไม่ได้จำในปัญญา

พรรณาได้

Step by step

จำปากกาที่เธอเหน็บ

ไปจนถึงกลิ่นของเหล้ารัม

ปลอบตัวเอง

ถามว่าเจ็บไหมเจ็บ

แต่ถามว่าเก็บไหมเก็บ

ยังจำเสมอว่าใจของเจ้าดำ

จำภาพวันที่ใจเธอระเห็จ

เหมือนเป็นแผลตกสะเก็ด

ฝังลึกอยู่ในใจเจ้ากรรม

จำเก่งได้ทุกรอยตะเข็บ

ถ้าแข่งกันลืมฉันคงเสร็จ

เพราะรักของเรา

มันไม่เท่ากัน

ถ้าให้ฉันแข่งกับเธอ

เพื่อลืมเรื่องราวของเรา

ฉันคงแพ้ พ่ายแพ้

ให้เธอทุกคราว

จะผ่านไปอีกนาน

เนิ่นนานเท่าไร

ฉันก็จำได้อยู่ดี

เพราะฉันจำเก่งอย่างนี้

ถ้าให้ฉันแข่งกับเธอ

เพื่อลืมเรื่องราวของเรา

ฉันคงแพ้ พ่ายแพ้

ให้เธอทุกคราว

จะผ่านไปอีกนาน

เนิ่นนานเท่าไร

ฉันก็จำได้อยู่ดี

เพราะฉันจำเก่ง อย่างนี้

จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ

Monday tuesday

เรื่องราวของเรา

ฉันยังจำไม่เคยลืม

Wednesday Thursday

จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ

Friday Saturday

แม้รักของเรา

ไม่มีวันจะ return

Sunday everyday

จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ