เธอคือมรสุม - Preaw Tasaneeya

เดินอยู่เพียงลำพัง

หมดกำลัง

เพราะฝนเริ่มกระหน่ำ

พัดพา

หมดเรี่ยวแรงจะเดิน

ก็บังเอิญที่เธอเข้ามา

เหมือนเป็นชายคาแห่งรัก

ให้คนอย่างฉันพักใจกับเธอ

ความเหน็บหนาว

เริ่มจางหายไป

แต่พอไม่นานเท่าไร

เธอคล้ายเป็นลมแรง

ไม่ตั้งตัว

เธอทำให้ใจฉันเจ็บจนกลัว

เธอคือมรสุม

พายุที่พัดโหมกระหน่ำ

ตอกย้ำให้ทุกๆนาทีที่เจอ

ฉันก็ยังต้องเจ็บ

ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา

โปรดอย่าทำกับฉัน

กดดันให้ฉันนั้นต้องลา

เหน็บหนาวอ้างว้าง

แค่คนเดียวดีกว่า

ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ

ฝ่าฝนก็ทนเดินไป

เธอคือมรสุม

พายุที่พัดโหมกระหน่ำ

ตอกย้ำให้ทุกๆนาทีที่เจอ

ฉันก็ยังต้องเจ็บ

ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา

โปรดอย่าทำกับฉัน

กดดันให้ฉันนั้นต้องลา

เหน็บหนาวอ้างว้าง

แค่คนเดียวดีกว่า

ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ

ฝ่าฝนก็ทนเดินไป